Για τους αγώνες στο Ζαγκλιβέρι

Αυτό το ιστολόγιο έχει στηθεί με ευθύνη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στην Αθήνα. Περιλαμβάνει υλικό από τους αγώνες των κατοίκων και της Σύσκεψης Εργαζομένων, υλικό της Πρωτοβουλίας, ψηφίσματα, προκυρήξεις κλπ τρίτων. Ουσιαστικά πια η πρωτοβουλία έχει πάψει να υφίσταται, οπότε αυτό εδώ το ιστολόγιο έχει αρχειακό χαρακτήρα.

30 Ιανουαρίου, 2007

Ψήφισμα ΣΕΦΚ για τις διώξεις ενάντια στους υγειονομικούς στο Κέντρο Υγείας Ζαγκλιβερίου

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

(ΣΕΦΚ)
Μέλος ΟΙΕΛΕ
Μεσολογγίου 5, 10681 Αθήνα
τηλ. 210-3820537, 210-5238148, 6974-439203 fax: 210-5230819
e-mail: sefk@sefk.gr, www.sefk.gr

Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης 10/12/2006

Η Γενική Συνέλευση του ΣΕΦΚ καταγγέλλει την άρνηση ανανέωσης της θητείας δύο γιατρών καθώς και την άσκηση πειθαρχικής δίωξης εναντίον αυτών και άλλων εργαζομένων στο Κέντρο Υγείας Ζαγκλιβερίου, επειδή πρωτοστάτησαν στη δημιουργία της «Σύσκεψης Εργαζομένων στο Κέντρο Υγείας Ζαγκλιβερίου και στα περιφερειακά ιατρεία».
Εκτιμούμε ότι η ενέργεια αυτή δεν επιτίθεται μόνο ενάντια σε μια πρωτοπόρα προσπάθεια για πραγματικό άνοιγμα των υγειονομικών υπηρεσιών στις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Αποτελεί, ταυτόχρονα, και μια προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής και κοινωνικής δράσης, τρομοκράτησης των εργαζομένων, προετοιμασίας του εδάφους για ακόμη πιο αντιδραστικές τομές.
Γι’ αυτό το λόγο το σύνολο του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος είναι στο πλευρό των εργαζομένων στο Κέντρο Υγείας Ζαγκλιβερίου.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους εργαζομένους και καλούμε την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας να ανανεώσει τώρα τις συμβάσεις των δύο γιατρών και να σταματήσει αμέσως κάθε διαδικασία πειθαρχικής δίωξης των εργαζομένων στο Κέντρο Υγείας Ζαγκλιβερίου.

Για τον ΣΕΦΚ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

www.sefk.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Προλογικά

Ένα περίπου χρόνο πριν, με αφορμή μια ενημέρωση από μέλη της Σύσκεψης Εργαζομένων στο ΚΥ Ζαγκλιβερίου για τις κινητοποιήσεις στις οποίες είχε εμπλακεί η Σύσκεψηκαι τις διώξεις που είχαν υποστεί για αυτό τα μέλη της συναντήθηκαν άτομα από διάφορους επαγγελματικούς και πολιτικούς χώρους και αποφάσισαν να δημιοθργήσουν μία πρωτοβουλία αλληλεγγύης στην Αθήνα για αυτό το ζήτημα.

Η πρωτοβουλία θέλοντας να σταθεί στο πλάι των αγωνιζόμενων μελών της Σύσκεψης και των κατοίκων της περιοχής που κινητοποιήθηκαν για αυτό αλλά και για μία σειρά άλλων ζητημάτων που αφορούν την περίθαλψη, προχώρησε σε μία σειρά ενεργειών για την δημοσιοποίηση των γεγονότων (παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από το Υπ. Υγείας, προκυρήξεις, αφίσες) με κορύφωση την εκδήλωση-συζήτηση στις 23 Φεβρουαρίου 2007 στην κατειλημμένη Ιατρική σχολή Αθηνών. Στην εκδήλωση αυτή μίλησαν δύο μέλη της σύσκεψης και τρεις κάτοικοι της περιοχής μέλη των επιτροπών κατοίκων για των αγώνα τους, τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα, τους λόγους που έγινε και γενικότερα την εμπειρία τους.

Η έκδοση που κρατάτε στα χέρια σας αποτελεί την όσο πιο πιστή γινόταν απομαγνητοφώνηση της εκδήλωσης αυτής. Διορθώσεις έγιναν μόνο σε εκείνα τα σημεία που ήταν αδύνατον να ακουστεί αυτό που λεγόταν ή για την υπέρβαση του προφορικού με τον γραπτό λόγο.

Για την έναρξη της εκδήλωσης προετοιμάστηκε από τα μέλη της Πρωτοβουλίας μία εισήγηση που αφενός περιέγραφε την κατάσταση της υγείας σήμερα και αφετέρου εξηγούσε γιατί η πρωτοβουλία θεώρησε τόσο σημαντικό αυτό τον αγώνα. Παρόλαυτα, η Πρωτοβουλία δεν αποτελεί μία ομοιογενή συλλογικότητα με καταληγμένες απόψεις. Συναντήθηκε για να σταθεί αλληλέγγυα σε έναν αγώνα και αυτό είναι που την ενοποιεί. Ως εκ τούτου οι εισηγήσεις δεν αντικατοπτρίζουν τις απόψεις όλων των μελών, αλλά αποτελούν σύνθεση διαφορετικών οπτικών που τέθηκαν σαν έναυσμα για συζήτηση.

Πριν από το κείμενο της εκδήλωσης υπάρχει και ένα μικρό ιστορικό και περιγραφή της όλης κατάστασης γραμμένο από μέλη της Σύσκεψης που θεωρούμε ότι συμπληρώνει καλύτερα την εικόνα του αγώνα που γίνεται εκεί τα τελευταία χρόνια με αμείωτη ένταση.

Η παρούσα έκδοση έγινε με έξοδα των μελών της πρωτοβουλίας και ακριβώς επειδή θεωρούμε ότι ο αγώνας αυτός έχει εξαιρετική σημασία η χρήση της για κινηματικούς σκοπούς δεν είναι απλώς ελεύθερη αλλά επιβάλλεται.

Εμείς και απο εδώ θέλουμε να ευχαριστήσουμε τις αγωνίστριες απο τη Γερακαρού που κατέβηκαν στην Αθήνα για να μιλήσουν στην εκδήλωση.

Ιστορικό (κείμενο απο Ζαγκλιβέρι).

Κάποιες διευκρινιστικές παρατηρήσεις.

Το Ζαγκλιβέρι (τούρκικη ονομασία που σημαίνει κρυφό χωριό) και νυν, (ελέω έθνο – γλώσσο - χάρτο εκκαθαρίσεων), δήμος Καλλινδοίων) είναι ένα παλιό κεφαλοχώρι της περιοχής κοντά στην λίμνη της Κορώνειας - Αγίου Βασιλείου, γύρω στα σαράντα χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, δέκα χιλιόμετρα παράκαμψη από τον παλιό εθνικό που οδηγεί στην Καβάλα. Είναι η υγειονομική έδρα μιας περιοχής τριών μικρών καποδιστριακών δήμων (περίπου 15 χωριών) με συνολικό πληθυσμό περίπου 12.000 άτομα.

Περιοχή που δεν έχει γίνει προάστιο της Θεσσαλονίκης, μη αστικοποιημένη χωρίς τουρισμό, με κατοίκους κυρίως αγρότες, με κύρια μέχρι πρότινος καλλιέργεια τον καπνό, αλλά και μισθωτούς που εργάζονται στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Ένας πληθυσμός που, ιδιαίτερα μετά το τέλος της καλλιέργειας του καπνού με τα τελευταία μέτρα αγροτικής πολιτικής, είναι σε διαδικασία γήρανσης. Επίσης στην περιοχή κατοικούν μετανάστες (κυρίως από την Αλβανία, αλλά και από Βουλγαρία και Ρωσία) που απασχολούνταν παλιότερα περισσότερο σε αγροτικές εργασίες αλλά και σε βοηθητικές οικιακές εργασίες, ενώ και σε αυτούς μετά την κρίση της αγροτικής παραγωγής έχει γίνει στροφή σε άλλες μισθωτές απασχολήσεις κυρίως στην οικοδομή. Ο μεταναστευτικός πληθυσμός έχει πάνω από δεκαετία στην περιοχή, αφορά συνήθως οικογενειακή μετανάστευση και αποτελεί μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού με ηλικία κάτω από τα σαράντα.

Οι κάτοικοι της περιοχής είναι κυρίως ασφαλισμένοι του ΟΓΑ αλλά και λιγότερο του ΙΚΑ ενώ υπάρχουν ελάχιστοι ανασφάλιστοι. Ευτυχώς στον ΟΓΑ μετά από μια πενταετία κωλυσιεργίας είναι ασφαλισμένοι και το σύνολο σχεδόν των μεταναστών εργατών γης και των οικογενειών τους.

Η μοναδική πηγή παροχής υπηρεσιών πρόληψης περίθαλψης στην περιοχή είναι το Κέντρο Υγείας στην περιοχή με τα περιφερικά του ιατρεία, μια και ούτε μονάδα του ΙΚΑ λειτουργεί στην περιοχή ούτε ιδιώτης (πλην τριών οδοντιάτρων) γιατρός απασχολείται.

Αυτό, σε συνδυασμό με την αδυναμία εύκολης μετακίνησης λόγω ηλικιακής γήρανσης μεγάλου κομματιού του πληθυσμού, καθώς και με την οικονομική ανέχεια μεγάλου κομματιού του πληθυσμού, κάνει το ζήτημα του Κέντρου Υγείας και της εύρυθμης λειτουργίας του κεντρικό στην πράξη.

Στο Κέντρο Υγείας και στα τέσσερα περιφερικά ιατρεία που ανήκουν σε αυτό, απασχολούνται γύρω στους σαράντα εργαζόμενους (γιατροί, οδηγοί ασθενοφόρου, μαίες, νοσηλεύτριες, παραϊατρικό προσωπικό, διοικητικοί).

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΥΓΕΙΑΣ

Τα Κέντρα Υγείας ήταν μαζί με το υπόλοιπο ΕΣΥ το κυριότερο ίσως κατασκεύασμα της, ελληνικού τύπου, σοσιαλδημοκρατικής εκδοχής, καπιταλιστικής διαχείρισης. Φτιάχτηκαν στην ελληνική επαρχία με σκοπό να επεκταθούν και στις πόλεις φτιάχνοντας ένα πρωτοβάθμιο σύστημα περίθαλψης, πράγμα που ουδέποτε επιτεύχθηκε μια και πολύ σύντομα η ανάπτυξη του κράτους Πρόνοιας σταμάτησε μαζί δε με αυτό και η πρωτοβάθμια περίθαλψη.

Από τότε και μετά η πρωτοβάθμια περίθαλψη εκεί που φτιάχτηκε είναι σε μια χρόνια κρίση με πολλούς συντελεστές.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΖΑΓΚΛΙΒΕΡΙΟΥ

Η χρόνια κρίση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, (υποχρηματοδότηση έλλειψη προσωπικού, έλλειψη υποδομής, ανάπτυξη - εδραίωση ιεραρχικών πυραμίδων με μηχανισμούς που απομυζούσαν και απαξίωναν εις βάρος των χρηστών τις υπηρεσίες περίθαλψης, αλλά και που εγγυούνταν, όπως φάνηκε στη συνέχεια, ότι δεν θα αναπτυχθούν αγώνες) συναντιόταν με μια εδραιωμένη και συμπαγή εργασιακή ειρήνη (στηριγμένη σε μικροπρονόμια που μοίραζε η Διεύθυνση, στον ανταγωνισμό μεταξύ εργασιακών ειδικοτήτων που η ίδια η Διεύθυνση υποδαύλιζε καθώς και σε ένα διάχυτο κοινωνικό κλίμα «κοίτα τη πάρτη σου τίποτα δεν αλλάζει»).

Έτσι τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο.

Παρόλα αυτά μια εργασιακή μειονότητα γινόταν φανερή στην εργασία. Μια μειονότητα που δεν είχε αποδεχτεί αυτή την κατάσταση ως όρο ζωής και κατέγραφε μέσα στην καθημερινότητά της μια ηθική αλληλεγγύης απέναντι σε συναδέλφους και πάσχοντες, παίρνοντας διάφορες μικρές πρωτοβουλίες για την αλλαγή αυτής της χρόνιας κατάστασης. Πρωτοβουλίες που έτρωγαν τα μούτρα τους στο μπετόν αρμέ της κοινωνικής ειρήνης. Έτσι οι όποιες διεκδικήσεις είχαν ως αποδέκτη το Διευθυντή ο οποίος και τα… προωθούσε αρμοδίως.

ΡΗΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ.

Μέσα στη διαδικασία περικοπής πόρων από την περίθαλψη, κάποια στιγμή προ τριετίας περίπου, επιχειρήθηκε να μειωθούν οι εφημερίες που το Νοσοκομείο πίστωνε το Κέντρο Υγείας. Ενώ η πλειονότητα των γιατρών ήταν σύμφωνη με το να αναπτυχθούν κινητοποιήσεις ενάντια στα κοψίματα, η διεύθυνση προσπάθησε να τα υλοποιήσει βγάζοντας επικίνδυνα για τους εργαζόμενους και τον πληθυσμό προγράμματα εφημερίας, κρατώντας παράλληλα την ίδια στιγμή εικονικές εφημερίες (ετοιμότητας) για την ίδια και τον μηχανισμό της. Η αρχική αυτή ένταση με κανέναν τρόπο δεν προμήνυε το τι θα ακολουθούσε.

Τα αποτελέσματα των περικοπών και της νέας κατάστασης δεν άργησαν να φανούν. Λίγους μήνες μετά η Διεύθυνση δοκιμάζει να υποχρεώσει σε εφημερία που δεν πληρούσε τους όρους ασφαλείας προκειμένου να καλύψει τις μισθολογικές απώλειες των ανθρώπων της (λιγότερες εφημερίες λιγότερα λεφτά). Πρέπει να εξηγήσουμε εδώ κάποια πράγματα για τη λειτουργία του Κ.Υγ. Στις εφημερίες που διαρκούν τις καθημερινές από το μεσημέρι μέχρι την άλλη μέρα το πρωί εφημέρευαν (και ευτυχώς συνεχίζουν να εφημερεύουν) δύο ειδικοί γιατροί. Κατά τη διάρκεια της εφημερίας συχνά ένας εκ των δύο γιατρών αναγκάζεται να απουσιάσει για δύο ή και τρεις ώρες συνοδεύοντας κάποιον βαριά άρρωστο με το ασθενοφόρο όπου και πιθανόν θα χρειαστεί να προσφέρει εξειδικευμένη βοήθεια ενώ ο άλλος γιατρός θα πρέπει να αντιμετωπίσει οτιδήποτε προκύψει στο Κ.Υγ. Ο Διευθυντής δοκίμασε να αντικαταστήσει τον ένα από τους δύο ειδικούς με ειδικευόμενο (ο πρώτος μάλιστα που ήρθε ήταν στην αρχή της ειδικότητας εντελώς ανεκπαίδευτος) κάτι που όπως εύκολα καταλαβαίνουμε ήταν επικίνδυνο για τους ασθενείς.

Η πλειονότητα των γιατρών (και λέμε των γιατρών γιατί αυτοί μόνο ρωτήθηκαν) ήταν ενάντια σε μια τέτοια προοπτική όμως ο διευθυντής επικαλέστηκε την ισχύ της θέσης του για να πραγματώσει το νέο πρόγραμμα. Τότε κάποιοι από τους γιατρούς (ανακοινώνοντας ουσιαστικά το τέλος της εργασιακής ειρήνης στο Κ.Υγ. Ζαγκλιβερίου) του είπαν ότι από εκεί και μετά το πρόγραμμα εφημεριών θα το έβγαζε μόνος του, αρνούμενοι να το συνδιαμορφώσουν όπως μέχρι τότε. Για να γίνει περισσότερο κατανοητό, συνδιαμόρφωση του προγράμματος εφημεριών σημαίνει εν μέρει και συνδιαχείριση των όποιων προβλημάτων τα οποία εκ των ενόντων οι εργαζόμενοι επιχειρούν να λύσουν. Η δήλωση μη συνδιαμόρφωσης σήμαινε ουσιαστικά και ότι, το όποιο πρόβλημα θα προέκυπτε στο πρόγραμμα θα έπρεπε να το καλύψει ο Διευθυντής από μόνος του.

Η Διεύθυνση ξεκινάει άμεσα τον πόλεμο με κοψίματα αδειών, απροκάλυπτη αδικία σε βάρος κάποιων στο πρόγραμμα εφημεριών, με απειλές κ.ά.

Την ίδια στιγμή γίνεται εντελώς ξεκάθαρο το ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός: επίλυση των χρόνιων προβλημάτων μέσω της διοικητικής οδού δεν πρόκειται να υπάρξει. Λόγω αυτών των συμπερασμάτων βγαίνει από τρεις εργαζόμενους και μοιράζεται το πρώτο κείμενο προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους του Κέντρου Υγείας σηματοδοτώντας και την δημόσια πλέον ύπαρξη ενός πόλου μες στο Κέντρο Υγείας που σπάζει το οικογενειακό κλίμα.

Πριν το μελάνι στεγνώσει οι μάσκες πέφτουν. Ένας εκ των τριών που υπέγραφαν το κείμενο, κατά τη διάρκεια της εφημερίας του, δέχεται την τραμπούκικη επίθεση του Διευθυντή και του πρωτοπαλίκαρού του που τον εξυβρίζουν με τον ποιο χυδαίο τρόπο, επιζητώντας προφανώς να αντιδράσει και στην συνέχεια να βρουν πάτημα να τον εξοντώσουν. Ευτυχώς η σχετικά ταχεία παρέμβαση των άλλων δύο υπογραφόντων το κείμενο, που έρχονται επί τούτου άμεσα από τη Θεσσαλονίκη, αποτρέπει προς ώρας τα χειρότερα

Την επόμενη μέρα καταγγέλλουν τόσο οι τρεις όσο και το κλαδικό τους σωματείο η ΕΝΙΘ αυτή τη συμπεριφορά.

Τα αποτελέσματα του τραμπουκισμού της διεύθυνσης αλλά και της επιλογής του αγώνα από την πλευρά των τριών γιατρών ανατάραξε τις υπάρχουσες ισορροπίες. Η διεύθυνση με το μηχανισμό της προσπαθεί να στήσει συνδικαλιστική διαδικασία για να τους απονομιμοποιήσει και να εμφανίσει τον αγώνα σαν καυγά μεταξύ γιατρών. Καλείται έτσι από τους ανθρώπους του Διευθυντή συνέλευση από το «λοιπό» προσωπικό για τα προβλήματα του Κέντρου Υγείας. Όταν κάποιοι εργαζόμενοι βάζουν το μείζον για αυτούς ζήτημα της αλληλεγγύης στις τραμπούκικες επιθέσεις από την πλευρά του διευθυντή οι άνθρωποι του διευθυντή αποκαλύπτονται και η διαδικασία διαλύεται.

Το ίδιο διάστημα, κάποιοι από τους εργαζόμενους που έχουν δείξει την αλληλεγγύη τους αρχίζουν να συναντιούνται και έτσι στήνεται η διαδικασία που αρχικά γίνεται γνωστή ως «συνάντηση του υπογείου» ενώ στη συνέχεια ως «Σύσκεψη εργαζομένων». Εκεί συναντιούνται όσοι έχουν την επιλογή του αγώνα για να σταματήσει η υποβάθμιση της δουλειάς ( ελλείψεις σε προσωπικό, υλικοτεχνική υποδομή…) για καλύτερες εργασιακές συνθήκες και για επίλυση μέσα από αυτή την διαδικασία των όποιων υπαρκτών κλαδικών ανταγωνισμών.

Η εργοδοσία βέβαια δεν εγκαταλείπει την επιλογή της για απονομιμοποιήση του αγώνα (της «Σύσκεψης» πλέον) φτιάχνοντας μια συνδικαλιστική σφραγίδα ώστε να εμφανίσει οποιονδήποτε άλλο ως αναίτια κινητοποιούμενο. Έτσι ένα κατάπτυστο κείμενο πρελούδιο ενός μπαράζ αθλιοτήτων που υπογράφεται ως «Οι εργαζόμενοι στο Κέντρο Υγείας» εμφανίζεται. Η κατακραυγή που σηκώνει το αναγκάζει να παραλλάξει την υπογραφή του σε «εργαζόμενοι στο κέντρο Υγείας» αλλά οι μάσκες έχουν ήδη σχεδόν πλήρως πέσει.

Λόγω του αγώνα εργαζόμενοι που μέχρι τότε πρωτοστατούσαν στο να «κατηγορούν» τον διευθυντή (έτσι ώστε να παίρνουν λόγια από άλλους υπαλλήλους και να τα μεταφέρουν στον διευθυντή) αναγκάζονται τώρα να βγουν ανοικτά υπέρ του διευθυντή. Την ίδια στιγμή ένα κύκλωμα εκβιασμών εκδουλεύσεων μεσολαβήσεων και προσβάσεων δουλεύει με όλες του τις μηχανές στο φουλ.

Η πρώτη νίκη των κινητοποιήσεων έρχεται. Το καθόλα δίκαιο αίτημα που ωστόσο ευρύτατα παραβιάζεται στα Κέντρα Υγείας, το να μην γίνεται εφημερία χωρίς δύο ειδικούς εφημερεύοντες, γίνεται δεκτό από τη διοίκηση του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου (όπου υπάγεται το Κ.Υγ. Ζαγκλιβερίου).

Η κατάσταση της περίθαλψης όμως στην περιοχή έβαινε από το κακό στο χειρότερο. Έχοντας την βεβαιότητα ότι ο αγώνας για ασφαλή ποιοτική περίθαλψη για όλους ήταν και είναι αγώνας και των κατοίκων της περιοχής, γνωρίζοντας ότι η υπαλληλική ιεραρχία μπορεί να τσακίσει σε βάθος χρόνου κάθε υπάλληλο που διεκδικεί τα αυτονόητα, και έχοντας ήδη καταγράψει κάποια δείγματα αγώνα, η «Σύσκεψη εργαζομένων στο Κέντρο Υγείας Ζαγκλιβερίου και στα Περιφερικά Ιατρεία» κάλεσε ανοικτές συνελεύσεις με τους κατοίκους «για όσους δεν θέλουν να είναι μέρος του προβλήματος αλλά μέρος της λύσης του» μοιράζοντας κείμενο και κολλώντας αφίσες στα Ελληνικά και στα Αλβανικά. (Το σύνολο σχεδόν του μεταναστευτικού πληθυσμού οικονομικών προσφύγων από την Αλβανία μιλάει πολύ καλά τα ελληνικά. Ελάχιστοι όμως στην ηλικία 20 - 45 διαβάζουν ελληνικά. Έτσι για αυτούς η όποια προσπάθεια γραπτής επικοινωνίας μπορεί να γίνει μόνο στη γλώσσα τους).

Οι εκδηλώσεις πήγαν εντυπωσιακά καλά. Ο κόσμος που είχε βιώσει τη διαρκή υποβάθμιση του Κέντρου Υγείας και είχε εμπιστοσύνη στους κινητοποιούμενους, συμμετείχε στις εκδηλώσεις, περιθωριοποίησε τους κοινωνικούς φασίστες (που πήγαν να προβοκάρουν την εκδήλωση φωνάζοντας «δεν θα μας κάνουν κουμάντο οι Αλβανοί») υιοθέτησε δε το κείμενο αιτημάτων της σύσκεψης και αφού το άλλαξε σε κάποια σημεία, και αφού πρόσθεσε και το σταμάτημα των διώξεων το μετέτρεψε σε κείμενο συλλογής υπογραφών . Την ίδια στιγμή από αυτές τις εκδηλώσεις σχηματίστηκαν επιτροπές κατοίκων για να διεκπεραιώσουν τον αγώνα.

Οι επιτροπές κατοίκων επισκέπτονται τον διοικητή του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου και τον πρόεδρο της ΔΥΠΕ κύριο Αλεξιάδη και Χατζητόλιο αντίστοιχα όπου και λαμβάνουν διαβεβαιώσεις υποσχέσεις .

Τον ίδιο καιρό ανώτερα κλιμάκια καταστολής αναλαμβάνουν δράση.

Ο δήμαρχος Καλλινδοίων στέλνει μία αναφορά στη ΔΥΠΕ όπου λέει ότι οι εργαζόμενοι της «Σύσκεψης» τρομοκρατούν τον πληθυσμό γιατί ισχυρίζονται το αυτονόητο: ότι λόγω εξοντωτικών ωραρίων και έλλειψης νοσηλευτριών η εφημερία είναι ανασφαλής. Με βάση αυτό, κλιμάκιο για έλεγχο από το Ιπποκράτειο έρχεται στο Κέντρο Υγείας.

Το ίδιο διάστημα ο ίδιος ο ΔΥΠΕΑΡΧΗΣ Χατζητόλιος, σε επίσκεψη στο κέντρο Υγείας με τον Διοικητή του Νοσοκομείου και άλλους παρατρεχάμενους, παρουσία όλου του προσωπικού και αφού πρώτα ο διευθυντής μιλήσει για τη «Σύσκεψη» με τον πλέον υποτιμητικό τρόπο, ισχυρίζεται ότι οι εργαζόμενοι της σύσκεψης θα ελεγχθούν, ιδιαίτερα δε για το ζήτημα της αφίσας στα Αλβανικά θα ελεγχθούν ποινικά και πειθαρχικά.

Αυτό είναι και το σημάδι για όξυνση της επίθεσης από πλευράς της διεύθυνσης του Κέντρου Υγείας και των τσιρακιών της.

Γίνεται προσπάθεια από το Διευθυντή του Κ.Υγ. να ξηλωθεί ο πίνακας ανακοινώσεων της «Σύσκεψης εργαζομένων» ως παράνομος και μόνο ύστερα από την σθεναρή στάση των εργαζομένων της «Σύσκεψης» και τη βοήθεια συνδικαλιστών παραμένει στη θέση του.

Παράλληλα γίνεται προσπάθεια με άλλοτε άλλο αποτέλεσμα για εξαγορά ή κατατρομοκράτηση των μελών της επιτροπής αγώνα των κατοίκων.

Μετά από αλλεπάλληλες διαρροές εσωτερικών συζητήσεων της Σύσκεψης αντιλαμβανόμαστε ότι μέλος της δίνει σταθερά αναφορά στους προϊσταμένους, για οτιδήποτε συζητάμε. Αφού αυτό επιβεβαιώθηκε αφού ενημερώθηκαν όσους αφορούσε απομακρύνθηκε.

ΕΝΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΩΣΤΑΛΕΞΙ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΣ.

Η Έφη Μολύβα είναι μια νοσηλεύτρια η οποία τα τελευταία σαράντα χρόνια δούλευε 24 ώρες το 24ωρο 12 μήνες το χρόνο χωρίς άδειες υπερωρίες κ.τ.λ. 100% άνθρωπος της διεύθυνσης, το μάτι και το αυτί της στο κέντρο Υγείας, υπεύθυνη, μαζί βέβαια με τη διεύθυνση, για τη μη προκήρυξη θέσεων νοσηλευτριών, μια και οι εκάστοτε διοικήσεις εξοικονομούσαν τέσσερις θέσεις νοσηλευτριών από αυτή την απλήρωτη υπερεργασία. Αποτέλεσμα χαμένες θέσεις εργασίας και ένα ασυλοποιημένο ανθρώπινο ράκος, έτοιμο από την υπερκόπωση να κάνει λάθος ανά πάσα στιγμή, και μάλιστα σε ώρα που όλη την ευθύνη για αυτό είχε εκ του νόμου ο υπεύθυνος εφημερίας γιατρός.

Έτσι εκείνη την ημέρα (Φλεβάρης 2005) δύο γιατροί της σύσκεψης που εφημέρευαν, την ενημέρωσαν ότι μπορεί να απασχολείται μόνο κατά τις ώρες του ωραρίου της. Το άλλο πρωί ένα σκηνικό, το σκηνικό εξόντωσης για τα μέλη της σύσκεψης, είχε στηθεί: Ο Διευθυντής, σε συνεννόηση με το μηχανισμό του, σταματάει κάθε λειτουργία στο Κ.Υγ (λοκ άουτ). Αριθμοί προτεραιότητας για τα ιατρεία δε δίνονται, το μικροβιολογικό δε δουλεύει, τα πρωτοπαλίκαρα του διευθυντή εξυβρίζουν χυδαία τους γιατρούς που έβαλαν το ζήτημα, ο δήμαρχος Ζαγκλιβερίου εισβάλλει μαινόμενος φωνάζοντας: ποιοι είστε εσείς που θα εμποδίσετε την Έφη να δουλέψει;! Ο διευθυντής συγκεντρώνει τους υπαλλήλους σε μία αίθουσα και απαιτεί να υπογράψουν!!! για να φύγουν οι «ταραξίες». Στην παρατήρηση ότι διχάζει τους υπαλλήλους, και στην ερώτηση για το αν είναι εντολή να δουλεύει εκτός ωραρίου η υπάλληλος κάνει ότι δεν ακούει, ενώ στην παρατήρηση ενός συναδέλφου ότι αυτά που ζητάει δεν είναι δουλειά των υπαλλήλων αλλά της διεύθυνσης, τον εξυβρίζει πάλι χυδαία, εξύβριση για την οποία εκκρεμεί εις βάρος του μήνυση. Το όλο σκηνικό ολοκληρώνει τηλεοπτικό συνεργείο του ΑΝΤ1 το οποίο παίρνει συνέντευξη από το Διευθυντή και στημένους «αγανακτισμένους» πολίτες. Και την επόμενη μέρα το show ολοκληρώνεται με το Διευθυντή να δηλώνει ότι δεν τον αφήνουν να διευθύνει!

Το εργοδοτικό lock out, έστησε το σκηνικό για το colpo grosso την προσπάθεια δηλαδή να μας πετάξουν από το ΕΣΥ.

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΡΑΜΠΟ (ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΙΜΑ)

Δύο μήνες περίπου μετά ένα κλιμάκιο επιθεωρητών υγειονομικών ιδρυμάτων λόγω της τηλεοπτικής κάλυψης των γεγονότων έρχεται για να δει τι συνέβη και… «δεν εξυπηρετήθηκε ο κόσμος εκείνη την ημέρα». Οι διαθέσεις τους από την πρώτη στιγμή φανερές. Μας λένε ότι δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει αν δούλευε η Έφη ή δεν δούλευε, (ακόμα και στον γιατρό εφημερίας που είναι υπεύθυνος για τη συνολική λειτουργία της εφημερίας!), μας λένε ότι προσβάλλαμε το εθνικό αίσθημα των κατοίκων, κατακρεουργούν όλα τα δικονομικά δικαιώματα και εκδίδουν την περιβόητη έκθεση της Ράμπο Κας Μαλτά (η οποία διενήργησε την προκαταρκτική εξέταση) που βγάζει λάδι τον προϊστάμενο για το λοκ άουτ, λάδι για την παράνομη απασχόληση της Έφης και μόνους κατηγορούμενους τα μέλη της Σύσκεψης. Εκεί ο ρόλος του κόμματος της τάξης των «φιλήσυχων εργαζομένων», ανθρώπων που για να στηρίξουν το διευθυντή και τα προνόμια τους χαφιέδισαν και ψευδολόγησαν συνειδητά, αποτελεί μνημείο της κατάντιας που μπορεί να φτάσει έναν άνθρωπο η εξουσία.

Όλα αυτά περίπου πριν από ένα χρόνο τέλος Δεκέμβρη 2005.

Το ίδιο διάστημα η ενημέρωση του κόσμου κρατιέται σταθερά τόσο μέσα από τον πίνακα ανακοινώσεων όσο και μέσα από συνελεύσεις κατοίκων.

ΤΟ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ.

Από τον πρώτο καιρό της κινητοποίησης η «Σύσκεψη» είχε απευθυνθεί μεταξύ άλλων και στο εργασιακό σωματείο του Ιπποκρατείου για να το ενημερώσει και να του ζητηθεί στήριξη στις κρίσιμες στιγμές. Δυστυχώς αυτό που εισέπραξε, σε αντίθεση με τη στάση της ΕΝΙΘ, ήταν μια συμπεριφορά που κυμαινόταν μεταξύ της αδιαφορίας και της απροκάλυπτης εχθρότητας. Το ίδιο και με την ΠΟΕΔΗΝ Βορείου Ελλάδας που με πρόεδρο τον κ. Μαυροματίδη (τέως έπαρχο Λαγκαδά επί ΠΑΣΟΚ) έδρασε σαν αρχιμάστορας των προσπαθειών απονομιμοποίησης του αγώνα και εξόντωσης. Συστατικά στοιχεία ενός βαθιού κράτους, με επενδυμένα συμφέροντα στη διατήρηση της τάξης, δεν μπορούσαν να δράσουν διαφορετικά.

Στο Κέντρο Υγείας αντίστοιχα, στην αρχή της κινητοποίησης όπως ήδη αναφέρθηκε, είχε γίνει μία προσπάθεια από το μηχανισμό του διευθυντή να απονομιμοποιήσει τη «Σύσκεψη» υπογράφοντας κείμενα ως «οι εργαζόμενοι». Αυτό αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά για να έρθει όμως ο ίδιος μηχανισμός στην συνέχεια να προσπαθήσει να στήσει σωματείο. Άνθρωποι που δεν απείργησαν ποτέ στη ζωή τους, για να διατηρήσουν τα όποια προνόμια σήμερα ή για να μην συναντήσουν προβλήματα από τη διοίκηση αύριο, αποφάσισαν να συναινέσουν ενεργητικά στην εξόντωση ανθρώπων που αντιστάθηκαν. Παρόλα αυτά και επειδή ο αριθμός των 21 υπογραφών δεν τους έβγαινε αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν συνταξιούχους, διπλοεγγεγραμμένους κτλ (δέντρα δεν χρησιμοποίησαν γιατί μια μεγάλη φωτιά είχε καταστρέψει το γειτονικό δάσος). Αυτό το εντελώς παράνομο σωματείο, με τις πλάτες συνδικαλιστών από το εργασιακό του Ιπποκράτειου, κατάφερε να συγκροτηθεί στο πρωτοδικείο ενώ χρειάστηκε ένας χρόνος τρεξίματα δικηγόροι και αμοιβές για να διαλυθεί.

Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ

Δύο από τα αγωνιζόμενα μέλη της σύσκεψης δεν ήταν μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, ήταν «επί θητεία». Δηλαδή όταν προσλήφθηκαν, προσλήφθηκαν επί πενταετία, ενώ μετά από μια πενταετία (όπως προβλέπεται από το νόμο για όλους τους νεοεισερχόμενους Γιατρούς στο ΕΣΥ) η θέση τους επαναπροκηρύχθηκε και υπέβαλλαν ξανά τα χαρτιά τους για να ξαναπάρουν τις θέσεις και να γίνουν μόνιμοι. Ήταν οι μοναδικοί υποψήφιοι με άριστες εισηγητικές εκθέσεις. Περίμεναν να τελειώσει αυτή η τυπική διαδικασία αλλά υπολόγισαν χωρίς τους ξενοδόχους.

Οι ξενοδόχοι στην περίπτωση αυτή οι: κος Τζώρτζης Νικ. (Παιδίατρος αναπληρωτής διευθυντής του ΚΥΓ Ζαγκλιβερίου) ο κος Κουλούρης (Γενικός Γιατρός διευθυντής ΚΥΓ Μηχανιώνας) και ο κος Μποδοσάκης Μερκούρης (Διευθυντής ΚΥΓ Μαδύτου, Πρόεδρος της επιστημονικής ένωσης Γενικής Ιατρικής, σύμβουλος υπουργών όλων των κυβερνήσεων, εγγυητής της διατήρησης της τάξης στην ειδικότητα).

Στις ειδικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις η νομιμότητα ήταν μια ασήμαντη λεπτομέρεια για αυτούς. Έκριναν την προκήρυξη των δύο αυτών θέσεων ως «άγονη»! με το σκεπτικό ότι υπάρχει ΕΔΕ «καταπέλτης» και με εντελώς παράνομο τρόπο δοκίμασαν να πετάξουν τους δύο Γιατρούς έξω από το ΕΣΥ.

Η αλληλεγγύη των συναδέλφων, η στήριξη από την ΕΝΙΘ, η αλληλεγγύη από εργαζομένους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και πάνω από όλα η δυναμική κινητοποίηση των κατοίκων κατάφερε και έκανε το υπουργείο να αναπέμψει την εξόφθαλμα άδικη μα και παράνομη απόφαση ξανά για κρίση στην ίδια επιτροπή.

Έτσι οι κάτοικοι της περιοχής από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η απόφαση κινήθηκαν δυναμικά αποκλείοντας δύο φορές την εθνική Θεσσαλονίκης Καβάλας και κάνοντας πορεία στην έδρα του Κέντρου Υγείας στο Ζαγκλιβέρι, όπου προέβησαν σε αποκλεισμό του, ενώ κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού φιλοδωρήθηκε με αρκετές σφαλιάρες ο πρόεδρος του εργοδοτικού σωματείου (ο οποίος μήνυσε τους δύο απολυμένους γιατρούς για ηθική αυτουργία ενώ στη συνέχεια πήρε την μήνυση του πίσω).

Την ίδια μέρα της πορείας και του αποκλεισμού του Κέντρου Υγείας στο Ζαγκλιβέρι η πρωτοβουλία αλληλεγγύης, που από τον Νοέμβρη είχε στηθεί στην Αθήνα, έκανε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Υγείας, ενώ την ίδια στιγμή η ΕΝΙΘ καλούσε 4ωρη στάση εργασίας με συγκέντρωση και αποκλεισμό της ΔΥΠΕ στην πλατεία Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη.

Η ενημέρωση και οι παρεμβάσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, όπως για παράδειγμα η Χαλκίδα, συνεχίστηκαν με μοιράσματα προκηρύξεων και ενημέρωση σε εργασιακούς χώρους και με συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο στις 23 του Νοέμβρη.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΝΑ ΣΤΟΝ ΚΑϊΑΦΑ

Η κρίση στο ΣΚΕΙΟΠΝΙ (το συμβούλιο κρίσης) καθυστερεί σκόπιμα εδώ και πέντε μήνες. Η ομηρία συνεχίζεται στέλνοντας σαφή μηνύματα από υπεύθυνα χείλη «να ασχολείστε μόνο με τα αμιγώς ιατρικά σας καθήκοντα αλλιώς θα σας πετάξω έξω από το ΕΣΥ». Την ίδια στιγμή σε έναν εργαζόμενο που αποχώρησε από το εργοδοτικό σωματείο, για λόγους στοιχειώδους αλληλεγγύης, του γίνεται ο βίος αβίωτος, του αίρεται η απόσπαση στο ΚΥΓ με αποτέλεσμα να τον φτάνουν στα όρια της εξόντωσης. Αντίστοιχα μια εργαζόμενη Επισκέπτρια Υγείας, που δεν έγινε μέλος του εργοδοτικού σωματείου, την βάζουν να δουλέψει παρανόμως ως νοσηλεύτρια σε κυκλικό ωράριο, παρά την ύπαρξη δικαστικών αποφάσεων που το απαγορεύουν. Αντίστοιχα και με τη μαία, που είναι και η μοναδική μαία στο ΚΥΓ Ζαγκλιβερίου, την οποία αντί να την έχουν να διατηρεί το τόσο σημαντικό τμήμα πρόληψης γυναικολογικής παρακολούθησης test pap σε πρωινό ωράριο την αναγκάζουν να κάνει απογευματινά και νυχτερινά ωράρια χωρίς εργασιακό αντικείμενο, μόνο και μόνο για να τιμωρηθεί η συμμετοχή της στη σύσκεψη. Αντίστοιχα, ένας από τους Γιατρούς που συμμετέχει στη σύσκεψη οδηγείται από την διοίκηση του Ιπποκράτειου σε ΕΔΕ επειδή ένας «ασθενής» εισέβαλε στο ιατρείο του (ενώ εξεταζόταν κάποια άλλη εκείνη την ώρα) απαιτώντας να γράψει φάρμακα, πράγμα που φυσικά του εξηγήθηκε ότι δεν μπορούσε να γίνει.

Και από την μικρή σπαστική καθημερινή καταστολή στις επιχειρήσεις σκούπα.

Εδώ και ένα περίπου μήνα η διοίκηση του Ιπποκράτειου παρέπεμψε στο κεντρικό πειθαρχικό συμβούλιο στην Αθήνα έξι Γιατρούς και τη Μαία με αδικήματα που επισείουν μέχρι και την ποινή της απόλυσης.

Εδώ και δέκα μέρες ο εισαγγελέας έστειλε στην ανακρίτρια για απολογία για παράβαση καθήκοντος τους ίδιους επτά εργαζόμενους.

Πληροφορίες ότι ειδικές δυνάμεις του στρατού και της χωροφυλακής πρόκειται να επέμβουν ελέγχεται ως αναληθής.

Απέναντι σε αυτές τις νέες εξελίξεις οι κάτοικοι ξαναξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις. Έτσι μετά από εκδηλώσεις σε όλα τα χωριά τις περιοχής αποφασίστηκε κατέβασμα των κατοίκων στη Θεσσαλονίκη με πούλμαν στις 27/12/2006 για να διαμαρτυρηθούν στην διοίκηση του Ιπποκρατείου. Έτσι περίπου 250 κάτοικοι με αρκετούς αλληλέγγυους συμπαραστάτες πραγμάτωσαν τη διαμαρτυρία στην οποία και παραβρέθηκαν ο πρόεδρος της ΕΝΙΘ, βουλευτές της περιοχής, ο δήμαρχος του δήμου Κορώνειας, Νομαρχιακοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι κομμάτων κ.ά. Δόθηκαν υποσχέσεις από την πλευρά του διοικητή ότι θα τελειώσει το ζήτημα των κρίσεων, είπε ότι δεν μπορεί να παρέμβει στην ποινική διαδικασία ενώ την πειθαρχική που είχε παραπέμψει στην Αθήνα στο κεντρικό πειθαρχικό συμβούλιο την παρέπεμψε στο πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο στη Θεσσαλονίκη. 006-12-27info

Την ίδια στιγμή η πρωτοβουλία συμπαράστασης στην Αθήνα έκανε συγκέντρωση έξω από το υπουργείο όπου μοιράστηκαν κείμενα αναρτήθηκε πανώ και φωνάχτηκαν συνθήματα

Αλληλεγγύη έξω από χρώμα φυλή φύλο. Αλληλεγγύη των κοινωνικών ταξικών αγώνων.

Οι εργαζόμενοι που στοιχήθηκαν με τη διεύθυνση για να διατηρηθεί η τάξη που λίγο ως πολύ τους μοίραζε προνόμια, ήταν συνειδητοί. Ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν όταν έλεγαν ψέμματα, και ήξεραν ότι ρουφιανεύοντας κατέστρεφαν ανθρώπους. Αντίπαλη κοινωνικά και ιστορικά δυνατότητα αποτελεί η αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε γύρω από τις διώξεις που δέχτηκε ο αγώνας αυτός.

Μισθωτοί και άνεργοι, από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, έβαλαν πλάτη σε αυτόν τον αγώνα, έδωσαν από χρόνο και χρήματα μόνιμα σε έλλειψη, για να μπορέσει να δικαιωθεί ένα τσαλαπατημένο περί δικαίου αίσθημα, έδωσαν αισθανόμενοι τις τόσες φορές που βρέθηκαν σε αντίστοιχες καταστάσεις, έδωσαν μη δεχόμενοι σαν όρο ζωής τους τη φυλακή την αποδοχή του κόσμου αυτού.

Άνθρωποι που είχαν βιώσει σαν δικό τους έναν αγώνα για περίθαλψη είπαν και έκαναν για μια ακόμη φορά το αυτονόητο: δεν αφήνουμε κανέναν αγωνιζόμενο μόνο του απέναντι στις φάρες που μας ρημάζουν.

Μια αλληλεγγύη που εδώ και ενάμιση χρόνο δόθηκε αφειδώς και ανυστερόβουλα από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Αθήνα, τους αλληλέγγυους και αλληλέγγυες για την κυκλοφορία των αγώνων στη Θεσσαλονίκη, από συντρόφους και συντρόφισσες από τις καταλήψεις Τέρα και Υφανέτ.